Sól emska – jak i na co stosować? Właściwości, działanie, wskazania i przeciwwskazania, skutki uboczne, cena

Czym jest sól emska?

Sól emska to biały proszek, który składa się z różnych, nieorganicznych soli alkalicznych, takich jak:

• wodorowęglan sodu;
• bezwodny fosforan wapnia;
• bromek sodu;
• bezwodny siarczan sodu;
• bezwodny fosforan sodu;
• chlorek sodu;
• siarczan potasu.

Naturalnym jej źródłem są złoża zlokalizowane niedaleko kurortu Bad Ems, położonego nad rzeką Lahn w Nadrenii-Palatynacie w Niemczech. W aptekach najczęściej znajdziemy ją w formie tabletek musujących lub tabletek do ssania o lekko słonawym smaku, z różnego rodzaju dodatkami smakowymi. Niektóre z nich, jak np. Sal Ems Factitium tabletki musujące zawierają dodatkowo substancje pomocnicze tj. kwas winowy lub cytrynowy, odpowiedzialny za efekt musujący oraz benzoesan sodu o działaniu antyseptycznym.

Preparaty z solą emską dostępne są w aptece bez recepty, a ich cena waha się od kilku do kilkunastu złotych, w zależności od postaci leku (tabletki do ssania czy tabletki musujące) i wielkości opakowania.

Jakie właściwości ma sól emska?

Sól emska charakteryzuje się silnymi właściwościami alkalizującymi oraz sekretolitycznymi. Zawiera ona bowiem substancje pobudzające wydzielanie śluzu w drogach oddechowych i rozrzedzające wydzielinę oskrzeli co sprawia, że wykazują one działanie wykrztuśne, ułatwiając prawidłowe funkcjonowanie dróg oddechowych. Ponadto substancje nieorganiczne oraz substancje pomocnicze zawarte w soli emskiej nawilżają i odkażają błony śluzowe dróg oddechowych.

Warto również wspomnieć o tym, że sól emska zobojętnia treść żołądkową, co jest pomocne w stanach nadmiernego wydzielania kwasu solnego przez błonę śluzową żołądka.

Na co jest sól emska? Wskazania do stosowania

Ze względu na swoje właściwości preparaty z solą emską znajdują zastosowanie przede wszystkim jako leczenie pomocnicze przy stanach zapalnych dróg oddechowych. Warto po nie sięgnąć w przypadku:

• chrypki;
• bólu gardła;
• kaszlu suchego;
• kaszlu mokrego;
• zapaleniu oskrzeli;
• kataru;
• bólu zatok.

Oprócz tego może ona być pomocna przy:

• astmie oskrzelowej;
• kaszlu palacza;
• zgadze;
• nadkwasocie wywołującej podrażnienie błony śluzowej żołądka (kluczowy jest tu wodorowęglan sodu wykazujący działanie zobojętniające treść żołądkową).

Sól emska – przeciwwskazania i środki ostrożności przy jej stosowaniu

Sól emska uznawana jest za naturalny produkt leczniczy o wysokim poziomie bezpieczeństwa. Może być stosowana zarówno przez dzieci jak również osoby dorosłe, w tym kobiety w ciąży oraz karmiące piersią (po uprzedniej konsultacji z lekarzem).

Głównym przeciwwskazaniem do stosowania preparatów zawierających sól emską jest:

• nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, w tym również substancje pomocnicze;
• gruźlica;
• krztusiec;
• zapalenie opłucnej.

Ze względu ponadto na fakt, iż bazujące na soli emskiej preparaty, takie jak np. Sal Ems Factitium tabletki musujące zawierają dużą ilość sodu, powinny być one ostrożne stosowane przez:

• pacjentów kontrolujących zawartość sodu;
• osoby zmagające się z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy;
• chorych na cukrzycę.

Jak stosować sól emską?

Jak już wspomnieliśmy preparaty z solą emską dostępne są zarówno w formie pastylek do ssania jak i tabletek musujących do przygotowania roztworu, zbliżonego do składu wody emskiej naturalnej.

W przypadku tabletek do ssania zaleca się zażywanie jednej tabletki co 3-5 godzin, w zależności od nasilenia objawów. Co ważne, nie wolno ich przyjmować wieczorem lub w nocy (ze względu na działanie wykrztuśne).

Jeżeli natomiast chodzi o tabletki musujące – roztwór do picia przygotowuje się rozpuszczając 1-2 tabletki w całej szklance przegotowanej wody lub mleka. Taki roztwór należy następnie spożyć małymi porcjami, a całą czynność powtarzać 3-4 razy dziennie, aż do ustąpienia objawów.

Roztwór przygotowany przez rozpuszczenie tabletek musujących w szklance ciepłej wody można wykorzystać również do płukania gardła oraz do inhalacji – zwłaszcza w połączeniu z naparem z szałwii lekarskiej lub rumianku.

Bez względu na to, w jakiej formie stosujesz sól emską, przestrzegaj wytycznych zawartych w ulotce dla pacjenta i nie przekraczaj maksymalnej dawki leku, a wszelkie wątpliwości skonsultuj z lekarzem lub farmaceutą.

Czy sól emska może powodować działania niepożądane?

Pomimo bezpiecznego składu, w przypadku długotrwałego stosowania soli emskiej może dojść do wystąpienia u pacjenta objawów niepożądanych, takich jak:

• dyskomfort w jamie brzusznej;
• nudności;
• zaostrzenie chorobie wrzodowej żołądka;
• wzdęcia;
• zgaga;
• tworzenie się kamieni nerkowych.

Z tego względu sól emska powinna być stosowana głównie doraźnie jako leczenie pomocnicze w stanach zapalnych dróg oddechowych lub nadkwasocie.